Onze Gentle Giants
Amato, het verhaal van het opvanggezin
In augustus werden wij gebeld door de Gentle Giant Foundation met de vraag of we misschien een Newfoundlander in nood wilden opvangen. Een drie jaar oude bruine reu die helaas maar 40 kilo woog.
We hadden op dat moment vakantie maar besloten om thuis te blijven. Dus konden we dat wel doen en hier thuis was nog alles Newfoundlander-proof nadat onze laatste (8e) hond was overleden. Een vloer en wanden die te reinigen zijn, meubels die tegen een stootje kunnen, een grote tuin met een hek er omheen. Ideale situatie.
Amato zat toen nog bij twee geweldige mensen die hem uit zijn nare situatie hebben gehaald maar waar hij niet kon blijven. We zijn hem gaan halen en oh wat was hij mager. Je kon zijn ruggengraat en zijn heupen duidelijk voelen. Ook had hij hele korte nagels, waarschijnlijk van het krabben. En hij liep niet echt goed, soms struikelde hij en viel met zijn neus in het zand. Waarschijnlijk van zwakte denken we.
Met vaak een klein stukje lopen aan de riem, daarna even rusten en kleine beetjes eten zijn we begonnen. Als hij dan weer iets gegroeid was dan konden we iets meer voer gaan geven. Omdat hij weleens heel vroeg in de ochtend begon over te geven zijn we zelfs gestart om hem laat ’s avonds nog een boterham te geven. Waarschijnlijk was de tijd tussen de voeding te lang en was hij gewoon misselijk want sinds die tijd was het gelukkig over. Hij krijgt nu nog steeds een boterham voor het slapen gaan maar dat heeft niets meer te maken met te weinig eten of misselijk zijn. Lekkere hapjes zijn altijd welkom bij hem en voor hij gaat slapen stopt hij bij de koelkast om zijn bammetje op te halen.
"Je kon zijn ruggengraat en zijn heupen duidelijk voelen. Ook had hij hele korte nagels, waarschijnlijk van het krabben."
En natuurlijk moesten we aan elkaar wennen. En het ging niet altijd even goed tussen ons, helaas was er wel eens een grom of brom tegen ons en dat is niet echt fijn. En met mannen met brillen had hij niet veel op en daar blaft hij dan ook luid tegen. Je weet ook niet wat hij allemaal heeft meegemaakt.
In december heeft de GGF hem aan ons overgedragen. Want inmiddels had Amato ondanks hobbels ons hart gestolen en wilden we er alles aan doen om samen een mooie toekomst tegemoet te gaan. Daarom hebben we deskundige mensen ingeschakeld om ons en hem te begeleiden. Een osteopaat om zijn lijf te behandelen en een gedragsdeskundige om ons te helpen om hem te begrijpen. Een mooi proces wat zijn vruchten heeft afgeworpen. Er vallen schillen van hem af.
Onze bere-mans is een 70 kilo zware knuffelbeer geworden. En nu na een half jaar wordt hij zelfs ondeugend. Hij kauwt op de klimop die aan de pergola zit en wij vinden onze sokken op plaatsen waar wij ze niet horen. Prachtig dat hij doet, dit moeten ze gewoon doen op deze leeftijd.
Ja wat moeten we nog meer vertellen… het is prachtig om zo’n hond in huis te nemen maar denk er niet te licht over. Het vraagt inspanning en tijd. Het zijn niet in een keer allemaal knuffelberen. Maar het geeft zoveel voldoening als je hem nu vrolijk ziet rondscharrelen in de tuin. En dan samen even knuffelen, want daar zijn ze zo goed in.
"Het geeft zoveel voldoening als je hem nu vrolijk ziet rondscharrelen in de tuin."
Volg de Facebookpagina van de Gentle Giant Foundation en lees meer over Amato en de andere Newfy's die door onze stichting de afgelopen jaren zijn opgevangen. En blijft ook op de hoogte van alle andere activiteiten die de Gentle Giant Foundation organiseert.