Onze Gentle Giants
Noa, het verhaal van het opvanggezin
Noa is een Newfoundlander die - toen we haar gingen ophalen - nog geen 2 jaar oud was. Na eerst als pup driekwart jaar bij een gezin te zijn geweest is ze terug gekomen bij de fokker omdat 1 van de kinderen allergisch was. Vervolgens heeft ze ruim een half jaar bij de fokker gezeten. Ze is daarna opgehaald door mensen die de volgende dag beiden zijn gaan werken. Niet echt handig natuurlijk om dit te doen. Gevolg? Door verveling wat dingen in huis gesloopt en eetbare zaken weten te vinden.
Dezelfde week is ze weer teruggekomen bij de fokker waar ze enkele weken later is opgehaald door mensen die haar één maand hebben gehad en haar daarna via Marktplaats hadden verkocht aan een broodfokker.
Dankzij de inzet van de Gentle Giant Foundation en met hulp van enkele andere personen is ze daar na 2 dagen gelukkig weggehaald. Ons werd toen gevraagd of wij de de opvang voor Noa op ons wilden nemen. Onze eigen Newfoundlander hebben wij meegenomen om te gaan kijken hoe de eerste indruk en ontmoeting tussen haar en Noa zou zijn. Als er geen klik zou zijn geweest, hadden we de opvang zeker niet voor ons rekening genomen uiteraard. Gelukkig was de ontmoeting en kennismaking tussen de twee heel positief en ook wijzelf hadden gelijk een klik met Noa.
Bij de laatste eigenaar, waar ze één maand had gezeten, was Noa ongeveer 10 kilo afgevallen, en ze had last van zgn. “stress-pootjes” – 3 voetzooltjes waren helemaal stuk gelikt en ze liep daardoor erg moeilijk. Ook was ze zwaar aan de diarree. Oorzaak hiervan was dat ze niet of nauwelijks te eten gekregen had bij de laatste eigenaar en nu weer met regelmaat dagelijks eten kreeg en hieraan weer moest wennen. Medicatie hiervoor gehad en gelukkig na ongeveer 1 ½ week weer normale ontlasting. Ze was gedurende die maand vaak opgesloten geweest in een schuur of washok.
Wat van belang was dat we eerst het vertrouwen van Noa moesten zien te krijgen en zorgen dat ze tot rust kon komen om alle indrukken die ze in haar nog jonge leven vanuit het verleden kon verwerken en achter zich laten. Ook moesten we er op letten de hond niet zielig te vinden – ondanks hetgeen we van haar verleden wisten. Een hond leeft in het heden en niet in het verleden. Daarom zijn we ook begonnen om haar te zien als pup omdat ze zo weinig leuke dingen heeft meegemaakt in haar leven. Langzamerhand leer je wat ze wel of juist niet kent en nog moet leren. Het belangrijkste is dat je een band met haar op ziet te bouwen. Structuur en regelmaat is zo belangrijk om dit te bereiken. En om ze alles te leren wat goed is of juist af te leren wat niet goed is bereik je dit met een positieve instelling en beloning en absoluut geen bestraffing omdat de kans groot is dat de hond dan een terugval zou kunnen krijgen.
"Van belang was dat we eerst het vertrouwen van Noa moesten zien te krijgen."
Het allerbelangrijkste is dat je voldoende tijd en energie hebt om dat er in te steken. Zelf werk ik niet meer en ben hele dagen thuis. De eerste 3 weken ’s nachts beneden op de bank geslapen zodat ik Noa 24 uur per dag kon observeren en in de gaten kon houden om haar het gevoel te geven dat ze in goede handen was.
Nu is elke hond anders natuurlijk. Denk niet dat je gelijk een “knuffelbeer” in huis haalt die doet wat je wilt dat de hond doet. Nu heeft Noa een gouden karakter ondanks wat ze in het verleden allemaal heeft meegemaakt, maar er zijn altijd wel dingen die je nog niet van de hond weet en achter moet zien te komen.
Zo dachten wij dat we haar misschien de rust en geborgenheid konden geven door haar ’s ’s nachts in een grote bench te doen maar dat was duidelijk voor Noa helemaal verkeerd. De andere morgen had ze van de stress een flinke hotspot aan de achterzijde bij haar staart. Dus de bench is er direct weer uitgegaan en heeft ze gewoon in de woonkamer gelegen wat geen probleem meer opleverde.
Omdat ze in het begin een obsessie voor eten had was er absoluut niets, maar dan ook niets, wat je kon laten liggen ergens. Zo stond ze – zodra je de kamer uit liep – met haar voorpoten op het aanrecht om te zien of daar iets eetbaars lag.
"Nu loopt ze heerlijk vrij rond over het terrein zonder ook maar één poging te doen er overheen te gaan."
Het uitlaten – uiteraard aan de lijn – was in het begin een regelrechte ramp. Alles was nieuw en vreemd voor haar. Of het nu een opwaaiend blaadje was, of een vogel, het geluid van een blaffende hond, een overstekende eend, een persoon die langs liep. Noa stond gelijk strak in de lijn en op haar achterpoten om er maar bij te kunnen komen. Zeker een duidelijk aandachtspunt om een hond die je in de opvang hebt niet los mee te nemen. Katten en konijnen zijn nu, na 7 maanden dat ze bij ons is, nog steeds een “hot item”.
We hebben een seizoensplaats op een geweldige camping in Nederland – speciaal voor de doelgroep hondenbezitters – waar ze het ontzettend naar haar zin heeft. De eerste keer dat wij daar met haar kwamen was ze binnen 5 minuten al direct over de afzetting heen gesprongen. Rabbit, rabbit!!! Vastleggen aan een lange lijn en een 30cm lange grondpen was niet afdoende. De pen was er binnen 10 seconden gewoon uitgelopen. Langere 3-hoek grondpen dan maar. Ook die heeft het niet overleefd. Krom met opengetrokken ring. Dan maar een 55 cm meerpen die het wel hield. Maar het was geen oplossing. We wilden ze niet permanent aan een lijn hebben. Dus afrastering geheel vernieuwd en verhoogd. Opgelost? Helaas, het zwakste punt was het laagste punt en dat had ze al snel gevonden. Bye! Als laatste redmiddel hebben we er schrikdraad langs gespannen. Geen middel wat we graag wilden gebruiken maar heeft wel zijn vruchten afgeworpen na 3 onvrijwillige kennismakingen ermee.
Nu loopt ze heerlijk vrij rond over het terrein zonder ook nog maar 1 poging te doen om eroverheen te gaan.
Denk niet dat het vanaf het begin allemaal prima is gegaan want ook wij hebben de eerste weken wel eens gedacht “Waar zijn we aan begonnen”. Het geeft enorm veel voldoening om te zien hoe je haar in relatief korte tijd met de nodige liefde, geduld en doorzetting ziet opbloeien van een “zielig hoopje” naar een zelfverzekerde en stabiele hond.
Regelmatig laat Noa nog van zich horen op onze Facebookpagina. Volg ons op Facebook en blijft ook op de hoogte van alle andere activiteiten van de Gentle Giant Foundation.