Onze Gentle Giants
Sil, het verhaal van het opvanggezin
Het was eerste Pinksterdag 2016 en net voor we gingen slapen checkten we nog even de mail. Er was één nieuw bericht en wat voor één?! De GGF (waar we ons hadden aangemeld als opvanggezin) vroeg of we een plekje hadden voor Grizzly. Een tien jaar oude Newfoundlander-reu uit België, die dringend hulp kon gebruiken. Natuurlijk wilden we dat!
Na wat heen en weer gebel zou hij dinsdagsavonds mee worden genomen naar het zuiden van Nederland waar wij hem op woensdagochtend 18 mei ophaalden. Wij wonen naast het bos en vonden het belangrijk dat ons berenmeisje Fem en Grizzly kennis konden maken met elkaar op neutraal terrein. Fem was op dat moment nog niet zolang van de loopsheid af en dát hebben we geweten… Wat rook ze lekker! Grizzly was tot over zijn oren verliefd op onze mooie meid die op haar beurt in eerste instantie niets van deze stoere berenmeneer wilde weten.
Na een korte wandeling gingen we naar huis wat later ook zijn huis bleek te zijn. Het werd namelijk al snel duidelijk dat we deze lieve Grizzly, die we na een paar dagen Sil noemden, niet meer konden missen. Onze Sil, een hond om van te houden maar ook een hond met een verhaal. Een hond die echt, in een korte tijd, ontzettend veel heeft geleerd maar die ook buiten de muren van zijn “veilige haven” nog steeds erg onzeker kan zijn. De uitwendige wonden heelden snel maar de schade die deze lieve man in zijn koppie heeft opgelopen dat is andere koek.
"Gelukkig heeft Sil een heel lieve stabiele zus die hem fantastisch heeft begeleid en wat zijn we trots op beide lieverds."
Gelukkig heeft Sil een heel lieve stabiele zus die hem fantastisch heeft begeleid en wat zijn we trots op beide lieverds. Als we nog terugdenken aan de eerste dagen hier; hij kende niets! Zat bovenop de salontafel, dronk water uit het toilet, pakte eten van het aanrecht en liep de trap op om ons boven te zoeken wanneer we niet beneden waren. En ja, ook ging hij prinsheerlijk op bed liggen en plaste het beddengoed nat.
Fem heeft hem zeker geholpen de rust te vinden in zijn lijf. Het lijf dat langzaamaan steeds groter en zwaarder werd. Wat groeide deze jongen, op alle vlakken. En wat leerden we hem in korte tijd al goed kennen. Wij spreken inmiddels redelijk wat “hondentaal”, vooral wanneer het duidelijk is dat hij de komende nacht niet alleen met Fem in de kamer wil doorbrengen.
Ze worden steeds zeldzamer, de nachten dat Sil erg onrustig is. Pas wanneer één van ons dan met een dekbed onder de arm de trap afkomt, ploft hij naast de bank, laat een ontzettende zucht ontsnappen en valt in een diepe slaap. Met een glimlach vallen we dan zelf ook in slaap, blij dat we Sil, naar ons idee, het veilige gevoel kunnen bieden.
Als wij naar Sil kijken en ons bedenken hoe hij het hier ervaart dan weten we één ding heel zeker. Hij is dankbaar. Dát straalt hij uit. Dát kunnen we lezen in zijn lieve ogen, die soms zo scheel staan dat we hem liefkozend Clarence (de schele leeuw uit Daktari) noemen.
Sil, onze meneer die toen hij bij ons kwam onder de poep, klitten en wonden zat (geen wonder dat Fem hem niet gelijk zag zitten). Diezelfde meneer mocht bij ons opknappen en blijven wonen. Sil, nu een deel van ons gezin en inmiddels helemaal verzot op zijn baasje, sjouwt ladingen zand en vuil mee naar binnen, wat hij graag op de bank achterlaat, verliest liters kwijl, wat we overal terugvinden, op muren, ramen en deuren, op de grond en op onze kleding. Maar díe Sil, gaat nooit meer weg, hij mag zichzelf zijn en we zijn supertrots op hem.
Sil een Gentle Gigant om van te houden.
"Sil een Gentle Gigant om van te houden."
Grizzlybeer Sil
November 2024
Er werd me gevraagd om een stukje te schrijven over onze Sil…Ik kan me de dag nog als die van gisteren herinneren. Het telefoontje van de GGF met de vraag of we een newfy-beer, genaamd Grizzly, op wilden vangen.
18 mei 2016 kwam Sil bij ons wonen. De naam Sil, wat overwinnen betekent, vonden wij veel meer bij hem passen. En dat is achteraf ook wat hij deed. Dat Sil een blijvertje was, werd al heel snel duidelijk. Die blik in zijn ogen en de klik met onze Fem, toen 2 jaar, waren al snel doorslaggevend. Zo trots als we op Sil waren, zo trots waren we ook op Fem, die hem als stabiele zus heel goed hielp met groeien, op alle vlakken.
Toen Sil bij ons kwam, was hij er niet best aan toe. Broodmager en veel wonden en korsten. Daarnaast had hij ook een mentaal trauma opgelopen. Doordat Sil 10 jaar lang in een ren had gezeten kende hij niets en was hij bang voor bepaalde voorwerpen. Maar veel liefde, geduld, verzorging, biefstuk, kip en vis maakten dat er na een korte tijd een prachtige berenmeneer tevoorschijn kwam met een overdosis aan vertrouwen op ons.
Wat was je mooi en wat was je lief. 14 jaar is hij geworden. 4 mooie jaren mochten wij voor hem zorgen en hem laten zijn wie hij was. En die jaren zouden we voor geen goud willen missen. Hoe kan het toch dat een ziel die al zoveel ellende heeft meegemaakt, zoveel liefde kan geven?
De dankbaarheid in zijn ogen gaan we nooit vergeten. Net als Sil zelf. Elke dag kijken we naar jouw foto en ik besef me nu ik dit stuk schrijf; Wij zijn net zo dankbaar als dat hij was.
Als een hond als Sil je leven binnenkomt stappen ben je ondanks het gemis nu, heel blij dat je hem mocht leren kennen en dat zoveel mensen wilden meehelpen om Sil een leven te gunnen.
Volg ons op Facebook en blijft ook op de hoogte van alle andere activiteiten van de Gentle Giant Foundation.